مدیریت چرخه عمر محصول (PLM)

مفهوم چرخه عمر محصول و مدیریت آن، اولین‌بار در سال 1931 مطرح شد. در سال 1957، یکی از کارمندان آژانس تبلیغاتی Booz Allen Hamilton، یک مدل 5 مرحله‌ای برای چرخه عمر محصول، تئوریزه کرد که با مرحله “معرفی” شروع می‌شد، از طریق “رشد” و “بلوغ” افزایش می‌یافت و در نهایت به “اشباع” و “زوال” می‌رسید.

یکی از اولین کاربردهای ثبت شده از چرخه عمر محصول اولین‌بار در سال 1985 در شرکت American Motors Corporation یا AMC رخ داد.

آن ها به دنبال راهی برای تسریع روند توسعه محصولات خود بودند تا بتوانند با رقبای بزرگ‌تر، به رقابت بپردازند. (در حالی که بودجه آن‌ها به اندازه‌ی بودجه‌ی رقبا زیاد نبود.)

در واقع AMC تصمیم گرفت که چرخه عمر محصولات اصلی خود را (مخصوصاً جیپ) تقویت بخشد. در پی این استراتژی و پس از معرفی جیپ چروکی (ماشینی که بازار خودروهای اسپرت مدرن را ایجاد کرد.) AMC توسعه محصول جدیدی را آغاز کرد که به عنوان جیپ گرند چروکی شناخته می‌شود.

اولین اتفاق مهمی که به توسعه‌ی سریع‌تر محصولات آن‌ها کمک کرد، ظهور سیستم‌های نرم‌افزار طراحی (CAD) بود.

بخش دوم این تلاش، استفاده از یک سیستم ارتباطی سریع بود که باعث می‌شد تا مشکلات سریع‌تر حل شوند؛ این سیستم تغییرات مهندسی پرهزینه را کاهش داد ؛ چرا که تمامی اسناد و طراحی‌ها را در یک پایگاه مرکزی داده قرار می‌داد.

مدیریت داده‌های محصول AMC به‌قدری قدرتمند بود که پس از آن‌که این شرکت توسط کرایسلر خریداری شد، این سیستم در سراسر کرایسلر گسترش یافت.

نتیجه این اتفاق آن بود که تمامی افرادی که نقشی در طراحی و ساخت محصولات داشتند، به یکدیگر متصل شدند. شرکت کرایسلر با استفاده از فناوری PLM                                    توانست در دهه 90، به کم هزینه‌ترین تولیدکننده‌ در صنعت خودرو تبدیل شود.